####################################################
MUKTABODHA INDOLOGICAL RESEARCH INSTITUTE
Use of this material (e-texts) is covered by Creative Commons license BY-NC 4.0
Catalog number: M00616
Uniform title: hariharatāratamya
Author : haradatta attributed to

Description: 



Notes: 
Text selected by Dr. Elaine Fisher, funded by a fellowship awarded to Dr. Fisher by Stanford University.

Data entered by the staff of Muktabodha under the direction of Dr. Anirban Dash.

Revision 0: March 27, 2022

Publisher : vīraśaivaliṅgibrahmaṇagranthamala
Publication year : 1904
Publication city : Solapur
Publication country : India
####################################################



वीरशैवलिंगिब्राह्मणधर्मग्रंथमाला 
ग्रंथ १४ वा 
(रामेश्वरपंडितकृत)
हरिहरतारतम्यम्
वेदमूर्ति मणूरमठाध्यक्ष
मल्लिकार्जुन शास्त्री
शके १८२६ - सन् १९०४

शुद्धिपत्रिका
पृ०	प०	अशुद्ध		शुद्ध 
१	२०	विष्णू 		विष्णु 
५	१९	साखे		सारखे 
६	१५	करून		करून खरें 
६	१६	त्याला 		त्यालाच 
६	२२	करून		करून खरें 
१५	११	दुस??या		दुस??याची 
२२	१३	महादेव 		महादेव
२३	२२	का?ए		का?एं


पृ० १) || श्रीः||
|| श्रीसदाशिवमूर्तये नमः || 
हरिहरतारतम्यप्रारंभः

वृद्धान् श्रुतिस्मृतिपुराणविशेषभाषान् निःशंकबुद्धिकुशलान् 
प्रणिपत्य नित्यम् || 
अद्वैतमेकमभजं श्रितभेदबुद्धिः पृच्छाम्यंहं 
हरिहरस्थिततारतम्यम् || १||

एकः समुद्रसलिले वटपत्रशायी त्वन्यः समुद्रशरधिस्त्रिपुरप्रभेदे || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २|| 

पृ० २ नहीं है|

पृ० ३) स्थितकंदरेषु ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६||

एकः सहस्त्रकमलैर्यमुपार्च्य तस्थावन्यस्तु तैरुपचितः सह मोदते स्म ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ७ || 

गाढांधकारघननीलशरीर एको ज्योत्स्नातिनिर्मलविशुद्धशरीर अन्यः 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८ ||

एकः कुमारमभजत्सुतरामनंगमन्यः प्रयाति किल शक्तिधरं कुमारम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ९||

पृ० ४) स्त्रीरूपमाप किल पूर्वमभीष्टमेकस्त्वन्यस्तमेवमभजत्पुरुषस्य 
रत्या || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || १०||

मुष्णाति वल्लवगृहे नवनीतमेकस्त्वन्यो ददाति सुधियां परमामृतं तत् 
|| 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ११||

एकः प्रयाति हि सकाम इति प्रसिद्धिमन्यो तथा निहतकाम इति प्रसिद्धिम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयाः || १२||

पृ० ५) एकस्य जात इति संततलोकवार्ता नान्यस्य 
तादृशविदूषितदोषवार्ता ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || १३ ||

एकस्य वार्धुषिकजीवनवृत्तिरासीदन्यस्य चापि बहुभाग्यदवृत्तिरासीत् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || १४ ||

एकस्तु वाणगतिमेत्य क्वरवणोऽद्य? त्वन्योऽक्षिपत्युरजयाय? तमेव वाणम 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः संत्य वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || १५||

पृ० ६) एको विभाति रविचंद्रमयद्विनेत्रस्त्वन्यो 
रवींदुशिखिरूपघनत्रिनेत्रः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || १६|| 

एकः सदा सवितृमंडलमध्यवर्ती चान्यः सदा 
सवितृदंतभिदापटीयः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| १७||

एकस्तु दीनमजरक्षणदत्तबुद्धिस्त्वन्यस्तु मत्तगजशिक्षणदत्तबुद्धिः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || १८ ||

पृ० ७) गोपालकत्वमधिगम्य विभाति चैकस्त्वन्यो वृषाधिपतिनायक 
इत्यगादि ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || १९ ||

ब्रह्माणमाप निजनाभिसरोज एकोऽन्यो ब्रह्मणो नखमुखेन शिरश्चकर्त || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २०||

विश्वैकदेशवसतिर्मुदमेति चैको विश्वेश्वरोऽयमिति याति हि कीर्तिमन्यः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २१ ||

पृ० ८) एकोऽस्ति केशव इति प्रथितस्तु लोकेऽन्यो व्योमकेश इति याति 
जगत्प्रसिद्धिम् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २२||

एकः समक्ष्युदहरन्निजमब्जपूर्त्यै त्वन्यस्तदा नयनमस्य ददौ च चक्रम् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २३ ||

एको ह्यगाधलुब्दब्धिवजले? निममः? कैलासशैलशिखरे खलु वर्ततेऽन्यः 
|
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २४ ||

पृ० ९) एकः सुरैरुपगिरं हि तपश्चकार तस्मै ददौ सुतमधिक्षिति 
सांबमन्यः || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २५ ||

एकस्तु नैल्यमुपयाति शरीरमात्रे त्वन्यस्तु नैल्यमुपयच्छति कंठमात्रे 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २६||

एकः प्रसिद्धिमिह धेनुवधं विधाय व्याघ्रं निहत्य नितरामितरः 
प्रसिद्धः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २७||

पृ० १०) एकः सदाष्टमहिषीरुपयाति शीघ्रमन्यो बिभर्ति नितरामपि 
चाष्टमूर्तिम् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २८ ||

एकः सुवर्णवसनं विदधाति कट्यामन्यः सुवर्णगिरिचापमधात्कराग्रे 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || २९||

एको दवौ शिरसि बर्हिणपिच्छमात्रमन्यो मयूरवरवाहनपुत्रदृष्टिः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३०|| 

पृ० ११) एको दधाति हृदि कौस्तुभरत्नमेकमन्यः 
सहस्रफणिरत्नमहींद्रहारम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३१||

इंद्रानुजत्वत उपेंद्र इतीड्य एक इंद्रादिभिः सुरगणैः 
परिपूज्यतेऽन्यः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३२||

लक्ष्मीं वहन्नपि च वांछति वित्तमेको भिक्षामटन्नपि च यच्छति 
भाग्यमन्यः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३३||

पृ० १२) एकः करेण धृतवानिह पांचजन्यमन्यस्तथैव बहुविश्वसृजः 
कपालम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३४||

एकस्तु माधव इति प्रथितः स्वनाम्ना त्वन्यो ह्युमाधव इति प्रथितः 
स्वनाम्ना ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३५||

वृंदावने चरति गोभिरुपेत्य चैको त्वन्यो भृशं पितृवनेचरतीह 
भूतैः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ३६||

पृ० १३) एकः कदापि मधुमात्रहृतिं चकार त्वन्यो महाविषहृतिं च 
तथा चकार ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३७||

एकस्तु कैटभवधे निपुणस्तथैवमन्यस्तु मृत्युहनने निपुणो नितांतम् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ३८||

एको व्रजेषु कुरुते मृदुवेणुनादमन्यो लयेषु कुरुते विकटाट्टहासम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ३९||

पृ० १४) पक्षींद्रवाहन इति प्रथितोऽयमेकस्त्वन्यो य?होक्षवरवाहन 
इत्यभाणि ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४०||

एकस्तु योनिज इति ह्यगमत्प्रसिद्धिमन्यस्त्वजात इति याति जगत्प्रसिद्धिम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४१||

एकस्त्वनित्य इति सुप्रथितो जगत्यामन्यस्तु नित्य इति शंसति लोकसिद्धिः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४२||

एको श्रुलूखलनिबद्ध इति प्रसिद्धस्त्वन्यो विमुक्तभवपाश इति प्रसिद्धः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ४३ ||

पृ० १५) एकस्तु पार्थरथवाजिकृतोपचारस्त्वन्यस्तु 
पार्थसमरप्रणुतप्रभावः||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४४||

एको जनार्दन इति प्रकटीकृतोऽयमन्यस्तु शंकर इति स्फुटमीड्यते स्म ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४५||

भक्तं बलिं पुनरधःकृतवानिहैको भक्तं 
कुबेरमधिकश्रियमाधृतोऽन्यः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४६||

पृ० १६) व्याधादिनीचहृतनैजवधूक एको व्याधायितोऽपि 
निगमैरभिराश्रितोऽन्यः || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४७||

एकस्य सेवकजना भृशदग्धगात्रा ह्यन्यस्य सेवकजनाः सविभूतिरेखाः 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४८||

पृ० १७) एको दधौ सितपृदं तिलकं ललाटे त्वन्यो दधौ हुतवहं तिलकं 
ललाटे |
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ४९||

एको दधाति तुलसीकृतमालिकां हृद्यन्यो दधाविति विधातृकपालमालाम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५०||

गोपालकैरनुसृतः सुतरामिहैको दिक्पालकैरनुसृतस्तु दिगंबरोऽन्यः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५१ ||

एको मिलत्यनु * *? * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ||
वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५२||

पृ० १८) एको मृगाभिलषितो गहने चचार ह्यन्यो मृगं करतलेन 
वहंश्चचार ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५३||

एको दशास्यहृतनैजवधूक आसीदन्यो वधूविलसितार्धशरीर आसीत् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५४||

पृ० १९) एकस्तु शैलनिचयैः शरधिं ववंध ह्यन्यस्तमेव शरधिं 
त्रिपुरे चकार || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५५ ||

एकस्तु मर्कटभटेन ददाह लंकां ह्यन्यः करेण च ददाह पुरत्रयं 
तत् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५६||

एकस्तु मर्कटभटैर्निजकार्यकारी ह्यन्यः सुरेद्रनिवहैर्निजकार्यकारी ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५७||

एको विवेश? सरयूसलिलांतराले त्वन्यो दधौ त्रिपथगां 
कणवज्जटायाम्|| 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ५८||

पृ० २०) एकः शिवं जगति पूजयति स्म सेतौ रामेश्वरोऽद्य तु जनैः 
परिदृश्यतेऽन्यः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ५९ ||

एकस्तु मत्स्यतनुमेत्य गतोऽब्धितोये ह्यन्यस्तु मत्स्यकलितध्वजधक् प्रसिद्धः|| 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६०||

पृ० २१) एको नृसिंहतनुमेत्य जघान दैत्यमन्यस्तमेव हतवान् 
शरभावतारे || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६१||

एको बटुः कपट इत्यखिलैरभाणि विद्यागुरुस्त्वपर इत्यखिलैरभाणि ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६२||

एकोऽपि चौर्यहतवानिह ताटकां स्त्रीमन्यो जघान हि 
मदांधकराक्षसेंद्रम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६३||

* * * * * * * * * * * * * *? येऽपि हि चास्ति शक्तिः || 
पृ० २२) को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयामाश्रयामः || ६४||

एकः प्रसिद्ध इह संप्रति वासुदेवो देवो महानिति सदा च ततः प्रसिद्धः 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ६५ ||

एकः पदेन शकटं सहसा नुनोद ह्यन्यः पदांगुलिनखेन गिरिं नुनोद ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६६ ||

एकः पदत्रयमितं त्रिजगच्चकार ह्यन्यः पदाहतिहतं त्रिजगच्चकार || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६७||

पृ० २३) एकस्य रूपमधिगच्छति तामसत्वमन्यस्य रूपमधिगच्छति 
सात्विकत्वम् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं  वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६८||

नीलोऽपि नीलयमुनाजलमग्न एकः शुभ्रोऽपि शुभ्रतरदिव्यधुनीधरोऽन्यः 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ६९||

एकस्य सूनुरपि नेत्रकृशानुदग्धो ह्यन्यस्य वत्स उदितः खलु शाश्वतायुः 
|| 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ७०||

एको वराहतनुमेत्य भुवं विलेख ह्यन्यो भुवं पुरजये स्वरथीचकार ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ७१||

एको चलां निजवधूं न शशाक रोद्धमन्यश्चकार वनितां 
स्फुटमर्धमात्रे ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ७२||

एको विभाति नितरां शिखिपिच्छचूडस्त्वन्यो विभाति नितरां 
नवचंद्रमौलिः || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ७३ ||

एकस्य सूकरजनिः सुलभास्ति हीना ह्यन्यस्य चेच्छरभरूपमतिप्रसिद्धम् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ७४ ||

एको विभाति भृशमेकमुखांबुजेन ह्यन्यो विभाति भुविपंचमुखैः 
प्रसिद्धैः||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ७५||

पृ० २६) एकश्चतुर्भुज इति प्रथितस्त्रिलोक्यामन्यो भृशं दशभुजैः 
प्रथितो जगत्याम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ७६||

पंचायुधप्रबलशक्तिमुपैति चैकः सर्वायुधप्रबलशक्तिमुपैति चान्यः||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ७७ ||

एको मुमूर्च्छ गहने च किरातवाणादन्यो ह्यमूर्च्छय दुरुत्रिपुरस्थदैत्यान् 
||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ७८||

एकस्तु चक्रमधिगम्य ररक्ष लोकांश्चक्रप्रदः पुररिपुः सुरचक्रवर्ती ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ७९||

एकस्त्रिपादिति भृशं जगति प्रसिद्धो ह्यन्यस्य सेवकजनोऽपि तदा प्रसिद्धः 
|| 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८०||

एकस्तु साधु हयवक्त्र इति प्रसिद्धो ह्यन्यस्य पुत्र इभवक्त्र इति प्रसिद्धः||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८१||

पृ० २८) एकस्य भाति चतुरानन एव सूनुरन्यस्य भाति हि षडानन एव 
सूनुः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ८२ ||

आदाय वेदमदिशद्विधये पुरैकोऽन्यो वेदवाजिषु विधिं विदधे स सूतम् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८३ ||

एको जघान नरकं सुतरामिहैकमन्यो जघान नरकान्सुतरामनेकान् || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः|| ८४||

पृ० २९) एकस्तु याचकबलिं च पुनर्ययाच ह्यन्यो ददाविह परत्र च 
सौख्यमेव ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८५ ||

ग्राहं निहत्य करिराजमरक्षदेको मृत्युं निहत्य मुनिपुत्रमरक्षदन्यः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८६||

एकः पपौ स्तनरसं विषतीव्रवेगमन्यः पपौ भुवनभीकरकालकूटम् 
||?
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८७||

भक्तेन केनचिदबंधयदब्धिमेको भक्तेन केनचिदपीतयदब्धिमन्यः || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ८८ ||

एकोऽवधीद्रिपुगणं च कृतावतारः शत्रून् जयेति च परः 
समदादनुज्ञाम् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमायश्रामः || ८९ ||

एकोऽर्जुनस्य जयदः खलु सूतभावादन्योऽर्जुनस्य जयदोऽभवदस्त्रदानात् ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ९० ||

पृ० ३१) एको व्यधात्तृणमिवाद्रिवरं सुमेरुं गोवर्धनाद्रिमितरस्तु करे 
दधानः ||
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ९१ ||

एकं द्विजातिमखिलेषु सुरेषु मध्ये क्षत्रं परं तु परमार्थविदो 
वदंति || 
को वानयोरधिक इत्यनुचिंत्य वृद्धाः सत्यं वदंतु तमिमं 
वयमाश्रयामः || ९२ ||

अद्वैतमेव भजनीयमतोऽप्रमेयं नित्यं निरंजनमनाकृतिनिर्विकल्पम् ||
सत्यं परात्परमखंडचिदात्मभावमानंद्यमच्युतमजं 
तमिहाश्रयामः || ९३||

पृ० ३२) श्रीकांतनामविबुधेंद्रतनूभवेन रामेश्वराध्यरसुधामणिना 
प्रणीतम् || 
लोके त्विदं हरिहरस्थिततारतम्यं मत्वाधिकं हि शतकं सुधियः 
पठंतु || ९४ ||

|| इति हरिहरतारतम्यं समाप्तम् ||




###########   END OF FILE  #######