####################################################
MUKTABODHA INDOLOGICAL RESEARCH INSTITUTE
Use of this material (e-texts) is covered by Creative Commons license BY-NC 4.0
Catalog number: M00612
Uniform title: vīraśaivotkarṣapradīpikā
Author : cennabasaveśvara attributed to

Description: 



Notes: 
Data-entered by the staff of Muktabodha under the supervision of Dr. Anirban Dash.

Revision 0: August 22, 2021    
Revision 1: March 27, 2022

Publisher : 
Publication year : 1936
Publication city : Varanasi
Publication country : India
####################################################




वीरशैवोत्कर्षप्रदीपिका

वीरशैवलिंगिब्राह्मणधर्मग्रंथमाला | 
श्रीमच्चन्नबसवेश्वरविरचित वीरशैवोत्कर्षप्रदीपिका | 

वेदमूर्ति मणूर मठाध्यक्ष मल्लिकार्जुनशास्त्री 

शके १८३२ सन १९१०

पृ० १) || ऊं ||
|| वीरशैवोत्कर्षप्रदीपिका प्रारभ्यते ||
|| श्रीगणेशाय नमः || श्रीगुरुराजो विजयते || 
वीरशैवोत्कर्षप्रदीपिका प्रारभ्यते || 
श्रीशिवं सच्चिदानंदलक्षणं सर्वकारणं || 
महालिंगाभिधं नौमि समुपास्यं मुमुक्षुभिः || १ || 
गुरुमनादिनिरंजनजंगमं परमसद्गुणसौख्यपरायणं | 
जगति तोंटदसिद्धमहेश्वरप्रथितनामजुषं प्रणमाम्यहं || २ || 
लीलामूर्तिरनादिजंगममयः 
श्रीतोंटसिद्धेश्वरस्वैरोद्दामकृपाकटाक्षलहरीप्राप्तोपदेशोन्नतिः || 
धर्मान्साधु समीरयन्स्वभजकांश्छ्रीवीरशैवोचितान्बोधं वो विमलं 
ददातु मुरघः श्रीशान्तवीरो यतिः || ३ || 
शान्तवीरगुरुभूरिसत्कृपापात्रतामुपगतः समन्ततः || 
योऽवसत्क्षितितले विरक्तिमांस्तं नमामि गुरुसिद्धदेशिकम् || ४ || 
योगसिद्धगुरुसिद्धदेशिकानुग्रहाधिगतशैववैभवः || 
तत्त्वबोधनरतः सुधापुरे भाति चन्नबसवार्यदेशिकः || ५ || 
तादृशं गुरुमपृच्छदिच्छया पंडितो मुरघयाख्यशीलवान् || 

पृ० २) तत्त्वमुत्तमतमं तथाविधं सन्मतं च मम कथ्यतामिति || ६ || 
इतीरयंतं मुरघाख्यशीलिनं गुरुस्तवं प्रश्नयुगोत्तरं क्रमात् || 
कृतिं वितन्वन्निगमागमानुगां वदाम्यहं शृण्विति सोऽवदन्मुदा || ७ || 
सकलश्रुत्यागमपुराणप्रसिद्धाष्टावरणपंचाचारविशिष्टतया 
महालिंगैक्यरूपमोक्षसाधननिरुत्तरैकोत्तरशतस्थलगर्भीकृतषट्स्थ
लप्रतिपादकसिद्धांतशास्त्रप्रतिपाद्यज्ञानक्रियापरिभेदेन 
रूपपदार्थसमर्पणप्रकारीभूतांगलिंगभक्तिशक्तिहस्तमंत्रमुखपद
अर्थानुसंधानाश्रयषड्भेदभिन्नस्थानावयवीभूतेष्टलिंगप्राणलि.
म्गभावलिंगपूजोपासनैकतानमानसतया च 
विशिष्टाद्वैतज्ञानसम्पन्नः श्रीवीरशैवः सर्वोत्तरः || ८ || 
तथाहि शांकरसंहितायां || अष्टावरणसम्पन्नः 
पंचाचारपरायणः || 
वैदिकं कर्म कुर्वीत ज्ञानैकफलसाधनं || ९ || 
यो हस्तपीठे निजलिंगमिष्टं विन्यस्य तल्लीनमनःप्रचारः || 
बाह्यक्रियासंकुलनिस्पृहात्मा संपूजयत्यंग स वीरशैवः || १० || 
क्रिमिकीटपतंगेभ्यः पशवः प्रज्ञयाऽधिकाः || 

पृ० ३) पशुभ्योऽपि नराः श्रेष्ठास्तेषु श्रेष्ठा द्विजातयः || ११ || 
द्विजातिष्वधिका विप्रा विप्रेषु क्रतुबुद्धयः || 
क्रतुबुद्धिषु कर्तारस्तेभ्यः सन्यासिनोऽधिकाः || १२ || 
तेभ्यो विज्ञानिनः श्रेष्ठास्तेषु शंकरपूजकाः || 
तेषु श्रेष्ठा महाभाग मम लिंगांगसंगिनः || १३ || 
लिंगांगसंगिष्वधिकः षट्स्थलज्ञानवान्भवेत् || 
तस्मादप्यधिको नास्ति त्रिषु लोकेषु सर्वदा || १४ || 
स वंद्यः सर्वदा पूज्यः संसारविजिगीषुभिः || 
बहुनोक्तेन किं वत्स स एवाहं न संशयः || १५ || 
पारमेश्वरागमे || 
विभूतिर्यस्य भालेऽस्ति कण्ठे लिंगं मदात्मकं || 
रुद्राक्षाभरणं देहे सोऽहं देवि न संशयः || १६ || 
इत्यादिप्रमाणबलाद्वीरशैवानां सर्वोत्तमत्वं सिद्धं || १७ || 
ननु || 
श्रुतिभ्रष्टः श्रुतिप्रोक्तप्रायश्चित्ते भयंगतः || 
क्रमेण श्रुतिसिद्ध्यर्थं मनुष्यस्तंत्रमाश्रयेत् || १८ || 
इति ऽऽश्रुतिपथगलितानां मानवानां हि तंत्रं श्रुतिपथनिरतानां 
तत्सदा नैव सेव्यं || १९ || 
अत्यन्तस्खलितानां हि नराणां वेदमार्गतः || 

पृ० ४) पांचरात्रादयो मार्गाः कालेनैवोपकारकाः || २० || 
कापालं पांचरात्रं च यामलं वाममर्हतं ||
एवं विधानि चान्यानि मोहनार्थानि तानि तु || २१ || 
विड्भक्षाश्चैव ये केचित्कापालकृतभूषणाः || 
शैवाः पाशुपताश्चान्ये पांचरात्रास्तथापरे || 
तथाऽन्ये च दुरात्मानः सर्वेऽप्यसुरदेवताः|| २२ || 
पाशब्देन त्रयीधर्मो जगतः पालनात्स्मृतः || 
तं खंडयति यस्मात्ते पाषंडास्तेन हेतुना || २३ || 
इत्यादिकौर्मब्रह्मवैवर्तसूतसंहितावासिष्ठलैंग्यपराशरोपपुराणवच्
अनैः केवलतंत्रमार्गाश्रयणस्य निंदितत्वात् 
वीरशैवानुष्ठेयधर्माणां तादृशतंत्रेष्वेव विहितत्वेन वैदिकेषु 
श्रुतिस्मृतीतिहासेष्वप्यदर्शनात्तादृशधर्मानुष्ठानैकतत्पराणां 
वीरशैवानां कथंकारमुत्कर्षःप्रसाद्यत इति चेन्मैवं || २४ || 
सांख्यं योगः पांचरात्रं वेदः पाशुपतं तथा || 
आत्मप्रमाणान्येतानि नो हंतव्यानि हेतुभिः || २५ || 
इत्यानुशासनिकमहाभारतवचनात् पुराणांतरैर्निंदितानां 
पांचरात्राद्यागमानां ग्राह्यत्वप्राप्त्या तदुदीरितधर्माणामप्य- 

पृ० ५) वश्यमनुष्ठेयत्वं सिद्धमेव || २६ || 
न च भारतवचनेन 
पांचरात्रपाशुपतधर्माणामेवाचरणीयत्वपर्यवसानेऽपि 
वीरशैवधर्माणां पाशुपतानंतर्भावात्कथं 
तद्धर्मानुष्ठानपराणामुत्कर्ष इति वाच्यं || २७ || 
पाशुपतस्य वैदिकावैदिकभेदेन द्वैविध्यं 
निषेधवचनानामवैदिकपाशुपतपरत्वेन विधिवचनानां 
वैदिकपाशुपतवीरशैवपरत्वेन व्यवस्थाया एव अप्पययदीक्षितैः 
कल्पतरुव्याख्याने परिमले �पत्युरसामंज्यस्यात्� इत्यधिकरणे 
पाशुपतभेदमुक्त्वा तत्र लगुडीशपाशुपतस्य ग्राह्यत्वमभ्यधायि || 
तस्मात् वीरशैवधर्माणां तांत्रिकत्वं निषेध्यतावच्छेदकं न 
भवति ननु लगुडीशपाशुपतस्याप्यप्पययदीक्षितैः कृते परिमले 
वैदिकत्वेन ग्राह्यत्वप्रतिपादनेऽपि वीरशैवधर्मप्रतिपादकागमानां 
लगुडीशपाशुपतान्तर्भावभिन्नत्वात् तेषामवैदिकत्वेन ग्राह्यत्वं 
पर्यवसितमिति चेन्न || २८ || 
सिद्धान्तशिखामणौ �वेदसिद्धान्तयोरैक्यमेकार्थप्रतिपादनात् | 
प्रामाण्यं सदृशं ज्ञेयं पंडितैरेतयोस्सदा� || २९ || 

पृ० ६) क्रियासारे || 
�अथवा शिवनिश्वासश्रुतिभ्यस्ते शिवागमाः |
अधिकाः शिववक्त्रेभ्यः साक्षादेव विनिर्गताः || ३० || 
परस्पराविरुद्धार्थाः शिवोक्ता निगमागमाः | 
अल्पबुद्धिभिरन्योन्यविरोधः परिकल्प्यते || ३१ ||  
निगमानामागमानां परमाप्तोपदेशतः | 
प्रामाण्यमविशेषेण ज्ञातव्यं तत्त्वदर्शिभिः || ३२ || 
इति वचनैर्वेदाविरुद्धवर्णाश्रमधर्मप्रतिपादकत्वेन 
सर्वाप्तपरमेश्वरैककर्तृत्वेन प्रामाण्यस्य शिष्टैरभ्युपगंतव्यत्वात् 
तदागमोक्ताचाराणां सर्वेषां वैदिकानुष्ठेयत्वं सिद्धं || ३३ || 
अन्यथा 
शिवादिदेवतालयनिर्माणशिवलिंगादिप्रतिष्ठारथोत्सवादिविधिमंत्रोद्ध
अरमंत्रदोषमंत्रसंस्कारमंत्रन्यासमुद्राविधानादिषु 
केवलशिवागममूलेषु वैदिकानां प्रवृत्तिर्न स्यात् || ३४ || 
किंच सूतसंहितायां शिवमाहात्म्यखंडे 
व्यासवचनविश्रंभणीयत्वप्रस्तावे �अष्टादशपुराणानां कर्ता 
सत्यवतीसुतः | 
कामिकादिप्रभेदानां यथा देवो महेश्वरः || ३५ || 

पृ० ७) इति || तद्व्याख्याने विद्यारण्यश्रीपादैर्व्यासवचनेषु 
विश्वासोत्पादनार्थमष्टादश इत्युपक्रम्य कामिकादीनां शैवागमानां  
शिवोक्ततया प्रामाण्यं यथातथा 
नारायणावताररूपव्यासप्रणीतानामष्टादशपुराणानां 
प्रामाण्यमिति प्रतिपादितं तस्मात्तदागमोक्तानां 
वीरशैवधर्माणामनुष्ठेयत्वं सिद्धं || ३६ || 
तथाच तदागमेष्वनादिशैवमादिशैवं 
महाशैवमनुशैवमवांतरशैवं प्रवरशैवमंत्यशैवमिति भेदेन 
सप्तविधानां शैवानां मध्ये आचारभेदभिन्नानां 
सामान्यशैवमिश्रशैवशुद्धशैववीरशैवरूपतया चतुर्विधानां 
मध्ये वीरशैवस्याचारभेदेन 
सामान्यवीरशैवविशेषवीरशैवनिराभारवीरशैवभेदेन त्रिविधानां 
तदनुष्ठेयभस्मरुद्राक्षधारणपंचाक्षरीजपलिंगधारणगुरुलिंगज्
अंगमपूजातत्पादोदकप्रसादस्वीकाररूपासाधारणवीरशैवधर्माणा.
म् कालाग्निरुद्रभस्मजाबालचिदंबरवेदान्तसाराद्युपनिष्पत्सु
लिंगधारणादिप्रतिपादकेषु बृहत्तैत्तिरीयादिमंत्रेषु 
शंकरसंहितासूतसंहिताशिवरहस्यलिंगपुराणादिषु 
कामिकादिवातुलान्तेषु चाष्टाविंशतिशैवागमेषु 

पृ० ८) प्रतिपादितानामाराध्यशाब्दितवीरशैवेषु च सत्वाद्वैदिकत्वं 
सिद्धं || ३७ || 
अन्यथा वैदिकत्वेनाभिमतानां ब्राह्मणानां 
रथोत्सवप्रतिष्ठादितांत्रिकधर्मानुष्ठानवतां वैदिकत्वं न स्यात् 
|| 
तथाच तत्समानन्यायतयोक्तवैदिकत्वं निरपायं || ३८ || 
ननु वीरशैवधर्मप्रतिपादकश्रुत्यागमानामाचरभेदेन 
सामान्यविशेषनिराभारसमाख्यावतां 
भक्तमाहेश्वरप्रसादिप्राणलिंगिशरणैक्यस्थलानामाचारलिंगगुरुलिंग्
अशिवलिंगजंगमलिंगप्रसादलिंगमहालिंगाभिधानानां 
लिंगस्थलानां पूर्वोक्तांगस्थलानां चोत्तरोत्तरधर्माचरणस्य 
पूर्वधर्माचरणानंतरभाविततया क्रमिकत्वेन तादृशधर्माचरणस्य 
कालहस्तिश्रीशैलादिदेशस्थितयज्ञोपवीतधारणलिंगधारणादिवैदिकत्
आंत्रिकधर्मसमुच्चयानुष्ठानपराराध्यविषयत्वेन नेतुं 
शक्यत्वात्कथमाराध्येतरकेवलवीरशैवविषयत्वमिति चेन्न|| ३९ || 
�अत्याश्रमिभ्यः परमं पवित्रं प्रोवाच सम्यगृषिसंघजुष्टमिति� || 
श्वेताश्वतरोपनिषदि || ४० ||  
�अत्याश्रमी सर्वदा सकृद्वा जपेदिति कैवल्योपनिषदि च� || ४१ || 

पृ० ९) श्रूयमाणस्यात्याश्रमिशब्दस्य || �ब्रह्मचारी गृहस्थश्च 
वानप्रस्थश्च भिक्षुकः || 
अतिवर्णाश्रमी चेति क्रमाच्छ्रेष्ठा विचक्षणाः || ४२ || 
गृहस्थोऽपि वनस्थस्य यतेरप्यंबुजेक्षण ||
विद्योत्कर्षबलेनैव गुरुर्भवति नान्यथा || ४३ || 
वानप्रस्थाश्रमस्थोऽपि तथा सन्यासिनो हरे || 
विद्योत्कर्षबलेनैव गुरुर्भवति नान्यथा || ४४ || 
अतिवर्णाश्रमी प्रोक्तो गुरुः सर्वाधिकारिणां || 
न तस्यापि भवेच्छ्रेष्ठो यथाऽहं पुरुषोत्तम || 
अतिवर्णाश्रमी साक्षाद्गुरूणां गुरुरुच्यते || ४५ || 
यस्य वर्णाश्रमाचारो गलितः स्वात्मदर्शनात् || 
सवर्णानाश्रमान्सर्वानतीत्य स्वात्मनि स्थितः || ४६ || 
योऽतीत्य स्वाश्रमान्वर्णानात्मन्येव स्थितः पुमान् || 
सोऽतिवर्णाश्रमी प्रोक्तः सर्ववेदार्थवादिभिः || ४७ || 
पंचाक्षरी परा विद्या शिवज्योतिरवाप्तये || ४८ || 
ओंकारः प्रणवः साक्षाद्विद्यानां बीजमुत्तमम् || 
तस्मादशेषतत्त्वानि प्रणवेन विशोधयेत् || ४९ || 
भस्मनोद्धूलयेद्देहमग्निरित्यादिसप्तभिः || 

पृ० १०) त्रियायुषं जमदग्नेरिति कुर्यात्त्रिपुण्ड्रकं || ५० || 
विचिंतयेत्स्वात्मनि शंभुमीशं शिवं परं शांतमुमासहायं || 
भस्मांगमाविष्कृतदीप्तदेहमत्याश्रमाचारमिमं वदन्ति || ५१ || 
अत्याश्रमोऽयं सर्वेषु चतुर्ष्वप्याश्रमेषु च || 
यः पशुः स पशुत्वं च व्रतेनानेन संत्यजेत् || ५२ || 
विशोध्य सर्वतत्त्वानि प्रणवेनाथवा पुनः || 
संस्थाप्य मयि चात्मानं निर्मले परमेश्वरे || ५३ || 
प्लावयेदात्मनो देहं तेनैव ज्ञानवारिणा || 
एष पाशुपतो योगः पशुपाशविमुक्तये || ५४ || 
सर्ववेदांतसारोऽयमत्याश्रम इति श्रुतिः|| 
व्रतं पाशुपतं येन सम्यगाचरितं मुदा || 
तस्य ज्ञानं विजायेत तेन पाशविमोचनम् || ५५ ||� 
इत्यादि कामिकस्कांदलैंग्यशिवागमवचनैरतिवर्णाश्रमिणां 
वर्णाश्रमधर्माचरणशीलेभ्य उत्कृष्टत्वप्रतिपादनात् || 
अत्याश्रमत्वं पंचमुखसमुद्भूतपंचमाश्रमवत्सु 
वीरशैवब्राह्मणेषु पर्यवस्यतीति न 
पूर्वोक्ताराध्यपरत्वशंकावकाशः || ५६ || 
अत एव पूर्वोक्तक्रिमिकीटपतंगेभ्य इत्यादि 

पृ० ११) वीरशैवोत्कर्षप्रतिपादकं 
शांकरसंहितावचनमव्यभिचरिततया पर्यवस्यति || ५७ || 
ननु || अत्याश्रमप्रतिपादकश्रुत्यागमपुराणवचनानि न तेष्वेव 
पर्यवस्यन्ति || 
किंतु || वर्णाश्रमाचारवत्सु ब्राह्मणेष्वाराध्येषु तदतिरिक्तेष्वपि 
पर्यवस्यंति || ५८ || 
तथाहि || अतिवर्णाश्रमाचार इत्यत्र ब्राह्मणक्षत्रियवैश्यशूद्राश्चेति 
चत्वारो वर्णाः || 
अशूद्राणामदुष्टकर्मणामुपनयनमध्ययनमग्न्याधानं फलवन्ति च 
कर्माणि योग्यानि || 
ब्रह्मचर्यगार्हस्थ्यवानप्रस्थत्वसन्यासित्वभेदेनाश्रमाश्चत्वारः | 
तत्र || गुरुकुलवासभिक्षाचरणवेदाध्ययनादिकं प्रथमाश्रमधर्मः 
|| ५९ || 
गर्भाधानादिगार्ह्यकर्मसप्तपाकयज्ञसप्तहविर्यज्ञसप्तसंस्थायज्ञप.
म्चमहायज्ञरूपाष्टचत्वारिंशत्संस्काराः|| 
यजनयाजनाध्ययनाध्यापनदानप्रतिग्रहरूपाणि षट्कर्माणि च 
द्वितीयाश्रमधर्माः || ६० || 
वनवासनीवारकंदफलाहारनियमजटाजिनधारणकृच्छ्रचांद्रायणाद्
याचरणं तृतीयाश्रमधर्मः || ६१ || 
पूर्वोक्ताश्रमत्रयधर्मत्यागपूर्वकं 

पृ० १२) 
ब्रह्मविचारभिक्षाचरणरागद्वेषादिवर्जनवाऽऽन्नियमैकवासयोगाभ्यसनाद्
इकं तुरीयाश्रमधर्मः || ६२ || 
अतिवर्णाश्रमाचार इत्यत्रातिकान्तो वर्णाश्रमाचारानिति 
�अत्यादयःक्रान्ताद्यर्थे द्वितीया� इति व्याकरणानुशासनमर्यादया 
शब्दार्थो योजनीयः स च पूर्वोक्तधर्माचरणवत्सु 
संभवत्यतिवर्णाश्रमाचारादिशब्दानां प्रतियोगिप्रसक्तिसापेक्षाणां 
प्रतियोगिसंबंधं विना कृतेषु आराध्यव्यतिरिक्तेषु वीरशैवेषु 
वृत्तिः कथमुपपद्यते निषेधवाचकानां शब्दानां 
प्रतियोगिसंबंधिसंभावनाशालिष्वेव वर्तनौचित्यादितिचेन्न || ६३ || 
अतिवर्णाश्रमाचाराः संभवंत्यूर्ध्ववक्त्रतः || 
ते वै साक्षान्महादेवे मोदन्ते ह्यागमेषु च || ६४ || 
पंचास्यपंचममुखाद्यथा जातास्ततोऽधिकाः || 
पंचमाः सर्ववर्णेभ्यो मद्भक्ता मत्प्रियाः सदा || इति || ६५ || 
लिंग शिवो भवेत्क्षेत्रमंगं संयोग आश्रयः || 
तस्माल्लिंगांगसंयुक्तो योऽपि सोऽत्यामश्री[श्रमी] भवेत् || ६६ || 
�ईशानकास्याद्गणवंशजानां लिंगांगशोभा 
मोक्षमार्गैकनिष्ठाः� ||
�लिंगांगसामरस्यं च शरीरे लिंगधारणं || 

पृ० १३) नियमेनैव कृत्वा ते मुक्ताः संसारबंधनात् || ६७ || 
इति 
कामिकाद्यागमक्रियासारोदाहृतवेदांतसारोपनिषदादिवचनैर्वीरशैवान
अमेवातिवर्णाश्रमाचारादिशब्दानां रूढ्याभिधेयत्वस्य सम्यग्वक्तुं 
शक्यत्वात् || न चात्याश्रमिशब्दः कृताश्रमधर्माचरणेषु वर्तते न 
प्रतियोगिकशब्दत्वादिति यदुक्तं तदुपपन्नं || अपहतपाप्मादिशब्दानां 
वैदिकानां ब्रह्मणि प्रतियोगिनां पाप्मनामसंभवात्प्रवृत्तिर्न स्यात् || 
तथा 
चतुर्वर्णाश्रमधर्माणामनुष्ठानप्रतियोग्यभावेनात्याश्रमादिशब्दवा
च्यत्वं संगच्छते || न चात्यादय इति व्याकरणानुशासनविरोध इति 
वाच्यं || 
शुकवामदेवादिवज्जन्मान्तरीयवर्णाश्रमधर्मानुष्ठानप्रकल्पनान्न 
वैयाकरणानुशासनविरोधः || ६८ || 
न चैवमत्याश्रमिशब्दार्थसंगतिनिर्वहणे 
वीरशैवातिरिक्तानामितरेषां विरक्तानां ज्ञानिनां 
शूद्राणामप्यत्याश्रमित्वप्रसंग इति वाच्यं || ६९ || 
अतिवर्णाश्रमाचार इति वचनत्रयावगमितरूढत्वशालि-
 
पृ० १४) नोऽत्याश्रमिशब्दस्य केवलयोगेन पंकजशब्दस्य 
तृणनीलोत्पलादाविव वृत्तेरयुक्तत्वाद्रूढिर्योगमपहरतीतिन्यायात् || ७० 
|| 
अत एवाहीनशब्दस्य अन्हः खक्रताविति सूत्रमर्यादया अहर्गणवाचिनो 
द्विरात्रत्रिरात्रादिसाध्यक्रतुपरत्वमेव हीनो न भवतीत्यहीन इति योगेन 
वैदिकादिकश्रुत्या न क्रत्वन्तरपरमिति �अहीनो वा 
प्रकरणादावित्यधिकरणे� तृतीयाध्याये पूर्वतंत्रेऽयमेव न्यायो 
व्युत्पादितः || 
तस्मादत्याश्रमिशब्दो वीरशैवेषु संभवति || ७१ || 
यद्वा योगशक्त्यापि वीरशैवपरत्वं कल्पयितुं शक्यते || 
तथाहि || �तु हि च स्म ह वै पादपूरणे पूजने स्वति� इत्यमरकोशेन 
श्वतिपूजायाम्� इतिसूत्रेण च अतिशयिताः पूजिता वर्णाश्रमाचारा 
येषामिति व्युत्पत्तेः||
न चैतानि 
वचनान्यत्याश्रमिशब्दत्वस्याथर्वणशिरोजाबालोक्तेतिकर्तव्यतापूर्वकानु.
स्ठेयपाशुपतापरपर्यायभस्मरुद्राक्षधारणरूपस्य 
स्वात्मज्ञानपूर्वकाखिलसंस्कारपरित्यागित्वस्य यत्किंचिज्जातीयस्य 
लिंगधारणादिना रहितस्य वा सहितस्य वा 

पृ० १५) आराध्यविप्रस्य वा उत केवलस्य वा 
अत्याश्रमित्वसंबंधवाचकानि संभवन्ति न 
केवलवीरशैवप्रतिपादकानीति वाच्यं || ७२ || 
वर्णाश्रमधर्मवतामाराध्यविप्राणामत्याश्रमिशब्दाभिधेयतायोग्यताय
ओग्यत्वात् 
परमेश्वरपंचमुखसंभूतप्रमथगणनायकघंटाकर्णगजकर्णरेणु
कदारुकविश्वकर्णगोत्रजातानां केवलातिवर्णाश्रमधर्मानुष्ठायिनां 
केवलवीरशैवानामेवोक्तश्रुत्यागमपुराणेष्वत्याश्रमिशब्दप्रतिपादनौचि
त्यात् || ७३ || 
न च प्रमथानां 
परमेश्वरपंचमुखसमुद्भूतानामत्यन्तान्तरंगाणां 
प्राकृतमनुष्यवत्प्राकृतस्त्रीपरिग्रहाभावात्कथमेषां तद्वंशजत्वं 
|| 
तथापि यद्यस्ति तर्हि आराध्यविप्राणामपि तद्वंशजत्वमस्तीति वाच्यम् || 
७४ || 
�द्वारापोपस्पृशाद्वारापाय स्वाहा || द्वाराप्युपस्पृश द्वाराप्यै 
स्वाहा� || 
इतीशानबल्याख्यकर्मणि द्वारापशब्दवाच्यनंदिकेश्वरस्य 

पृ० १६) तत्पत्न्याः सुयशादेव्याः पुराणादिषु प्रसिद्धतया 
विद्यमानत्वेन लोकानुग्रहार्थं परमेश्वरस्य 
किरातरूपादिधारणवत्प्राकृतस्त्रीपरिग्रहसंभवेन तद्वंशजत्वस्यापि 
केवलानां वीरशैवानां संभवादाराध्यविप्राणां तु सर्वथा 
तद्वंशजत्वस्यानुचितत्वात् || ७५ || 
यदि वीरशैवधर्माचरणाभिमानिनां तद्वंशजत्वमस्तीत्युच्यते चेत्तर्हि 
|| 
विश्वामित्रभार्गवभारद्वाजागस्त्यांगिरसवासिष्ठेत्यादिगोत्रजनननिमित्त्
आर्षत्वं न स्यात् || ७६ || 
न चेष्टापत्तिः | वृश्चिकभयात्पलायमानस्याशीविषमुखनिपतनमिव 
ब्राह्मणत्वस्यापि भंगः स्यात् || 
न च ऋषिवंशजत्वं 
प्रमथवंशजत्वमुभयवंशजत्वमस्माकमाराध्यविप्राणां 
संभवतीति वाच्यं || 
किमुत्पत्त्योभयवंशजत्वमुच्यते किं शिष्यसंप्रदायेन वा || नाद्यः || 
*	 * 	* 	* 	*

पृ० १७) 	*	*	*	*	*	*
	*  न द्वितीयः || 
तादृशसंप्रदायस्य गौणतया चतुर्थवर्णस्यापि संभवात् || 
तस्मात्केवलानां वीरशैवानां गणवंशजत्वात् || ७७ || 
कामिकागमोत्तरभागे|| 
शृणु देवि वरारोहे ममैते गणनायकाः || 
मया नियुक्ता भूलोकं गताः सकलजातिषु || ७८ || 
संजाताश्च गणाः केचित्केचिल्लिंगेषु मूर्तिषु || 
संभूताश्च पूनर्लिंगपूजाध्यानपरायणाः || ७९ || 
स्थापयन्तो वीरशैवमार्गं मोक्षप्रदं भुवि || 

पृ० १८) सर्वप्राणिहितार्थाय मुद्रापंचकधारिणः || 
षट्स्थलज्ञानवन्तश्चानादिजंगममूर्तयः || ८० || 
शांकरसंहितायां || वृत्तम् || 
वत्सैते गणनायकाः क्षितितलं गत्वा नियुक्ता मया संभूतास्सकलासु 
जातिषु पुनर्लिंगार्चनातत्पराः || 
संस्थाप्योत्तमवीरशैवपदवीं लोके हितार्थं नृणां मुद्राः पंच 
वहंत एव विचरंत्यन्ते समेष्यन्ति मां || इति || ८१ || 
तस्मादत्याश्रमिशब्दवाच्यत्वेन सर्वोत्तमत्वं युक्तमेव || 
अत एव पूर्वोक्तानुकूलन्यायवचनानि तेष्वेव सम्यगुपपादयितुमुचिततराणि 
|| ८२ || 
तथाहि|| 
�विशुद्धाः प्राकृताश्चेति द्विविधा मानुषाः स्मृताः || 
शिवसंस्कारिणः शुद्धाः प्राकृता इतरे मताः || ८३ || 
वर्णाश्रमादिधर्माणां व्यवस्था हि द्विधा मता || 
एका शिवेन निर्दिष्टा ब्रह्मणा कथिताऽपरा || ८४ || 
शिवोक्तधर्मनिष्ठा तु शिवाश्रमनिषेविणां ||
शिवसंस्कारहीनानां धर्मः पैतामहः स्मृतः || ८५ || 

पृ० १९) तस्मात्प्राकृताऽप्राकृतधर्मभेदभिन्नमार्गतया 
गणवंशजानामप्राकृतानां 
वीरशैवानामतिवर्णाश्रमशब्दवाच्यानां 
पंचमाश्रमिणामनितरसाधारणसर्वातिशयत्वमुपपद्यत एवेति न कोऽपि 
शंकावकाशः || 
तस्मात्तन्मतस्य सर्वोत्तमत्वं सिद्धमेव || ८६ || 
तथैव प्रमाणानि || 
ङ वीरशैवसदृशं मतमस्ति जगत्त्रये || 
सर्वभोगप्रदं पुण्यं शिवसायुज्यदायकं || ८७ || 
यथा मत्सदृशो नास्ति पुरुषाणां त्वया समा|| 
स्त्रीणां तथा वीरशैवसदृशं नास्ति वै मतम् || ८८ || 
अपि पापशतं कृत्वा ज्ञानतोऽज्ञानतोऽपि वा || 

पृ० २०) वीरशैवमतं प्राप्तः शिव एव न संशयः || ८९ || 
लिंगधारणमात्रेण शिवत्वप्राप्तिकारणात् || 
शैवं मम मतं देवि सद्योमुक्तिप्रदायकं || ९० || 
यथा नदीनां सर्वासां पुण्या भागीरथी शिवे || 
यथैव भवती सर्वयोषितां पुरुषेष्वहं || ९१ || 
यथैव काशी क्षेत्राणां तीर्थेषु मणिकर्णिका || 
मम पंचाक्षरीमंत्रः सर्वमंत्रेषु वै यथा || ९२ || 
यथैव सर्वलोकेषु कैलासस्थानमावयोः || 
वीरशैवमतं देवि मम सर्वोत्तमोत्तमम् || ९३ || 
इति पारमेश्वरवीरागमवचनैश्च 
पूर्वोक्तन्यायोपबृंहितश्रुत्याऽगमपुराणवचनैश्च शिवस्य 
श्रुतिस्मृतिपुराणन्यायसिद्धसर्वदेवोत्तमत्ववद्वीरशैवमतस्य 
सर्वातिशयत्वं सिद्धं || ९४ || 
तन्मतनिष्ठजात्याश्रमाचारभेदेन सामान्यवीरशैवो विशेषवीरशैवो 
निराभारवीरशैवश्चेति त्रिविधः || 
तत्तल्लक्षणानां तु 
क्रियासारवीरशैवाचारकौस्तुभवीरशैवानंदचंद्रिकादिषु 
विस्तारेणोक्तत्वात्तदनुगतसंप्रदायसिद्धतया विचार्यमाणे 
क्षत्रियवैश्यादयो लिंगिनः सामान्यवीरशैवा भक्तमाहेश्वरा- 

पृ० २१) राध्याभिधब्राह्मणा लिंगधारिणो विशेषवीरशैवाः 
लिंगांगिब्राह्मणयतिनो निराभारा इति निर्मीयते || ९५ || 
अत एव || 
गुरुक्तेनैव मार्गेण भूतिरुद्राक्षधारणं || 
पंचाक्षरीजपं देवि कुर्यान्नित्यमतंद्रितः || ९६ || 
गुरुणा दत्तलिंगं तु सावधानेन धारयेत् || 
इष्टलिंगं प्राणलिंग भावलिंगं च पार्वति || 
एकीकृत्याऽर्चनं कुर्याद्वीरशैवो न भेदतः || ९७ || 
इति वचनैः सामान्यवीरशैवलक्षणप्रतिपादनात् || ९८ || 
आत्मानं वा सुतान्वाऽपि भूषणानि धनानि वा ||
यत्स्वकीयमभिप्रीतं तत्कुर्याज्जंगमार्पितम् || ९९ || 
अनुभूतं च तैः पश्चादादाय स्वयमात्मसात् || 
कुर्यात्प्रसादबुद्ध्या यः स विशेष इति स्मृतः || १०० || 
इति वचनैर्विशेषवीरशैवलक्षणप्रतिपादनात् || १०१ || 
जटी मुण्डी शिखी वापि काषायवसनान्वितः || 
निस्पृहो निजलिंगैक्यो भिक्षाशी भयवर्जितः || १०२ || 
मौनी भूतदयायुक्तो निराभार इति स्मृतः || 

पृ० २२) कंथाकमण्डलुधरो भूतिरुद्राक्षसंयुतः || 
दण्डकौपीनधारी च निराभार इति स्मृतः || १०३ || 
इति सूक्ष्मतंत्रादिवचनैर्निराभारवीरशैवलक्षणप्रतिपादनात् || 
सामान्यविशेषवीरशैवापेक्षया चरजंगमादिशब्दवाच्यो 
निराभारवीरशैवो देशिकोत्तमः || 
विरक्ततया सर्वोत्तम इति निर्विवादः || १०४ || 
किंच || शिवरहस्ये || 
�लिंगं स्यादिष्टरूपं तु जंगमः प्राणलिंगकं || 
भावलिंगं गुरुः प्रोक्तस्त्रिविधं त्वेकमुच्यते || १०५ || 
कारणागमे || 
जानीयात्सच्चिदानंददेशिकोत्तमजंगमात् || 
नित्यं पूर्णात्प्रसादं वा स्वात्मभावेन भावयेत् || १०६ || 
वीरागमे || 
जंगमो गुरुलिंगे च त्रिविधं त्वेकमुच्यते || 
प्रसादो मुक्तिमूलं च प्रसादो लिंगमुच्यते || १०७ || 
सिद्धांतशिखामणौ || 
एक एव शिवः साक्षात्सर्वानुग्राहकः प्रभुः || 
गुरुजंगमलिंगात्मा वर्तते भुक्तिमुक्तिदः || १०८ || 
इत्यादिवचनैर्गुरुलिंगजंगमानां सच्चिदानन्दस्वरूपाणां

पृ० २३) यथा ब्रह्मणः सच्चिदानन्दस्वरूपलक्षणलक्षितस्य 
व्यवहारदृष्ट्या सत्वेन चित्वेन आनंदत्वेन भिन्नत्वेऽपि 
परस्परस्वरूपेण यथाऽभेदोंऽगीक्रियते तद्वद्गुरुलिंगजंगमानां 
भिन्नत्वेऽपि शास्त्रमर्यादया तत्त्वतश्चैक्यमेव सिद्धं भवति || १०९ || 
किंच || तत्स्वरूपस्य त्रैकालिकाबाध्यतारूपसद्रूपस्याधिक्यं || 
इत्थंचेदपि चिद्रूपस्य स्वप्रकाशस्य सर्वप्रार्थनीयत्वाभावेन 
परमप्रेमास्पदत्वाभावेन च तदुभयरूपयोरानंदस्वरूप एव 
विद्यमानत्वेन तस्य तथैव चरतत्वस्य सर्वाभ्यर्हितत्वं || ११० || 
तथाहि || सिद्धांतशिखामणौ || 
लिंगं च द्विविधं प्रोक्तं जंगमाजंगमात्मना || 
अजंगमं तु यल्लिंगं मृच्छिलादिविनिर्मितं || १११ || 
तद्वरं जंगमं लिंगं शिवयोगीति विश्रुतं || 
लिंगं च जंगमं चैवं तदाधिक्यं वदामि ते || 
जंगमं ज्ञानरूपं तु क्रियारूपं तु लिंगकं || ११२ || 

पृ० २४) स्वायंभुवागमे || 
लिंगद्वयं समाख्यातं चरंचाचरमेवच || 
चरं त्वतिथिरूपं स्यादचरं पार्थिवादिकं || ११३ || 
चरे सदा वसत्येव प्रीतियुक्तो महेश्वरः || 
अचरे मंत्रसंस्कारैः स्वयंस्तिष्ठन्सदाशिवः || ११४ || 
शिवधर्मशास्त्रे || 
पदं देह इति ख्यातं पदार्थः प्राण एव च || 
उभयोरन्तरं यद्वत्तद्वत्स्याल्लिंगजंगमे || ११५ || 
शिवरहस्येऽपि || 
चरे सदा वसत्येव प्रीतियुक्तो महेश्वरः || 
अचरे मंत्रसंस्कारैर्ज्ञेयो नित्यं महेश्वरः || ११६ || 
स्थावरं जंगमं चेति द्विविधं लिंगमुच्यते ||
जंगमस्यावमानेन स्थावरं निष्फलं भवेत् || ११७ || 
शैवरत्नाकरे || 
लिंगक्षेत्रं गुरुस्थानं गुरुक्षेत्रं तु जंगमः || 
जंगमस्तु निराभारो भाराभारविवर्जितः || ११८ || 
इत्यादि 
सिद्धांतशिखामणिस्वायंभुवागमशिवधर्मशास्त्रशिवरहस्यादिवचनैऽऽ
स्चराचररूपस्य द्विविधस्य लिंगस्य मध्ये 
मंत्रसंस्कारायत्तमहिमस्थिरलिंगापेक्षया चर-

पृ० २५) लिंगस्य सार्वकालिकषट्स्थलज्ञानसंपन्नस्य 
जंगमशब्दाभिधेयस्य स्थिरलिंगापेक्षयाऽऽधिक्यं सिद्धमेव || ११९ || 
अत एवारग्वधे च बिल्वे च लिंगे च गुरुविग्रहे || 
शिवयोगिशरीरे च सदा सन्निहितः शिवः || १२० || इति || 
यदेको ब्रह्मविद्भुंक्ते जगत्तर्पयतेऽखिलं || 
इत्यादिवचनानि ज्ञानिनश्चरलिंगस्याधिक्यप्रतिपादकानि बहूनि 
संगच्छंते || १२१ || वैद्यशास्त्रे || 
इतिहासपुराणेषु शिवस्याप्यतिथिर्गुरुः || 
अतिथेः पादसलिलमधिकं हि जगत्त्रये || १२२ || 
वीरागमे || 
जंगमस्य प्रसादान्नं नैवेद्यार्थं प्रकल्पयेत् || 
पदांबुजजलस्नानमधिकं हि मयोच्यते || १२३ || 
पारमेश्वरे || 
पादाभिषेकसलिले लिंगमज्जनमुत्तमं || 
तत्प्रसादश्च नैवैद्यं तथा मुक्तिफलं ध्रुवं || १२४ || 
ब्रह्माण्डपुराणे || 
जंगमानां पादतीर्थे लिंगमज्जनमुत्तमं || 
तत्प्रसादान्महादेवि नैवेद्यं शुभदं स्मृतं || १२५ || 

पृ० २६) तस्माज्जंगमलिंगस्य प्रसादेन समर्पणं || 
अभिषेकजलस्नानं विशेषो नाम कथ्यते || १२६ || 
इत्यादिवैद्यशास्त्रवीरागमपारमेश्वरब्रह्माण्डपुराणादिवचनैर्लिंगस्य
अ जंगमपादोदकस्नानतत्प्रसादसमर्पणप्रतिपादनाल्लिंगापेक्षया 
जंगमस्याधिक्यं सिद्धमेव || १२७ || 
ननु || इष्टलिंगपूजाप्रकरण एषां वचनानां 
श्रूयमाणत्वादिष्टलिंग एवं चरपादोदकमज्जनं तत्प्रसादनिवेदनं 
च प्रकरणात्प्राप्तम् || 
न तु स्थिरलिंगे || अप्राकृतत्वादिति चेन्न || १२८ || 
स्थिरलिंगार्चको मर्त्यो न शुद्धः पंक्तिकर्मसु || 
घृतलिंगार्चको मर्त्यः पावनः पंक्तिकर्मसु || १२९ || 
चितिं च चितिकाष्ठं च यूपं चाण्डालमेव च || 
स्पृष्ट्वा देवलकं चैव सवासा जलमाविशेत् || १३० || 
त्रिवर्षं देवतापूजामन्यार्थं यः करिष्यति || 
स वै देवलको नाम सर्वकर्मबहिष्कृतः || १३१ || 
इत्यादिवचनैः स्थिरलिंगार्चकस्य देवलकशब्दवाच्यतया 

पृ० २७) 
सहवाससहपंक्तिभोजनास्पृशत्वादिसर्वकर्मबहिष्कृतत्वप्रतिपादनाद्धृ
तलिंगस्य वीरमाहेश्वरस्य सहवाससहपंक्तिभोजनादेस्तथा दर्शनात् || 
पावित्र्यादुत्कृष्टत्वप्रतिपादनाच्चेष्टलिंगस्थिरलिंगपूजाकर्तृर्णामुत्
कर्षापकर्षप्रतिपादनादिष्टलिंगस्थिरलिंगयोः क्रमेणोत्कर्षापकर्षौ 
निश्चितव्यौ || १३२ || 
तथाच || जंगमस्य सर्वाभ्यर्हितत्वाल्लिंगप्राणरूपत्वाच्च 
स्थिरलिंगापेक्षया प्राप्तोत्कर्ष इष्टलिंगेऽपि 
जंगमपादोदकप्रसादसमर्पणपदविन्यासादिविधानात् || 
तदपेक्षया पूजापकर्षायत्तापकर्षशालिनि 
स्थिरलिंगजंगमपादविन्यासादि कैमुतिकन्यायसिद्धं || १३३ || 
एतदर्थानुसारीणि वचनानि || 
लिंगांगी च मम प्राणो लिंगांगी च मम प्रभुः || 
लिंगांगी मामको जीवो लिंगांगी मम रक्षकः || १३४ || 
लिंगांगी मम कर्ता च लिंगांगी स च मद्गुरुः || 
परमाद्वैतविज्ञाननिष्ठा यस्य महत्मनः || 
शुश्रूषा क्रियते येन तत्पादो मम मस्तके || १३५ || 
निरपेक्षं मुनिं शान्तं निर्वैरं समदर्शिनं || 

पृ० २८) अनुव्रजाम्यहं देवि पूरयत्यंघ्रिरेणुभिः || १३६ || 
वीरागमे || 
सर्वप्राणिहितार्थाय मुद्रापंचकधारिणः || 
षट्स्थलज्ञानवन्तश्चानादिजंगममूर्तयः || १३७ || 
त एव स्वं स्वं पदाब्जं निधाय मम मस्तके || 
दत्वा पादोदकं मह्यं प्रसादं मेनकात्मजे || १३८ || 
कुर्वन्ति वै पवित्रं मामन्तेऽप्येष्यन्ति माममी || 
भक्तिर्मम प्रिया देवि भक्तः प्राणो ममैव तु || 
मत्तोऽधिको हि मद्भक्तस्तस्माद्भक्तं नमाम्यहं || १३९ || 
इत्याद्यागमवाक्योक्तं तांत्रिकं वैदिकं न चेत् || 
त्रिपादूर्ध्व उदैन्मंत्र अस्मिन्नर्थे प्रवर्तते || १४० || 
त्रिपादिति त्रयः पादा यस्य तस्मात्त्रिपाच्छिवः || 
गुरुर्लिंगं जंगमं च तेषां पादत्रयस्रिपात् || १४१ || 
ऊर्ध्वुत्कृष्ट एवासावुदैदुदितवांच्छिवः || 
पुरुषो वै रुद्र इति पुरुषत्वं शिवस्य तत् || १४२ || 
पादोऽस्येह शिवस्यैव लब्धो यद्यभवत्पुनः || 
पुनःशब्दो विशेषार्थवाची वैशेष्यमत्रच || १४३ || 
असांनिध्यं जंगमस्य गुरोश्च पतितस्तथा || 

पृ० २९) विश्वं व्याक्रामदित्येवं व्यापकत्वं शिवस्य च || १४४ || 
अनुसंधाय मनसा गुरुजंगमतामपि || 
अशनानशने चोभे संभवे चाशनं भवेत् || १४५ || 
अत्तुं योग्यं भवेत्तत्र त्रयं यन्न लभ्यते || 
तदात्वनशनं प्रोक्तमदं पातित्वमश्नुते || १४६ || 
त्रिपादमात्रमंत्रेऽस्मिन् त्रिपादोदकधारणं || 
इति चेत्तत्र मंत्रान्ते साशनानशने उभे || १४७ || 
गुरुलिंगचराणां च पादत्रयमनूद्य च || 
विहिते तत्र भेदश्च द्वयोरेकस्य संभवे || १४८ || 
वचनांतरसिद्धार्थाः संधेयास्तत्र तानि तु ||
प्राणलिंगपरो भक्तो लब्ध्वा तत्र पदोदकं || 
गुरुजंगमपादोदं लब्धवानेव भक्तितः || १४९ || 
समवाये गुरोस्तत्र गुरोर्लब्ध्वा पदोदकं || 
पादोदकं जंगमस्य लब्धवान् मनसैव तम् || १५० || 
गुरुलिंगचराणां च समवाये तु भक्तिमान् || 
पादोदकं चराल्लब्ध्वा गुरोर्लिंगस्य भक्तिमान् || १५१ || 
अश्नीयादशनं भक्तेरन्यथाऽनशनं भवेत् || 
तच्चेदनशनं प्रोक्तमभक्ष्यमसमर्पितम् || १५२ || 
अत एव शिवानंदलहर्यामभियुक्तवचनमपि || वृ || 

पृ० ३०) मार्गावर्तितपादुका पशुपतेरंगस्य कूर्चायते 
गण्डूषांवुनिषेचनं पुररिपोर्दिव्याभिषेकायते || 
किंचिद्भक्षितमांसशेषकवलं दिव्योपहारायते भक्तिः किं न करोत्यहो 
वनचरो भक्तावतंसायते || इति || १५३ || 
तस्माल्लिंगे जंगमपादविन्यासादिकमुचिततरमिति सिद्धं || १५४ || 
ननु || एतादृशपूर्वोक्तवचनानां लिंऽऽन्लोट्तव्यप्रत्ययाभावेन 
विधायकत्वाभावात् || 
अर्थवादवाक्यानां स्वार्थप्रामाण्याभावाच्च || 
एभिर्वचनैः कथं तीर्थप्रसादसमर्पणपादविन्यासादिकं 
कर्तव्यत्वेनांगीकर्तुं शक्यत इति चेदुच्यते || १५५ || 
औदुंबरो यूषो भवति || उपांशुयाजमन्तरा यजतीत्यादाविव लट्त्वेन 
भासमानस्याख्यातस्य लेट्त्वपरिणामं कृत्वा 
विधायकत्वस्यांगीकर्तुमुचिततरत्वात् || 

पृ० ३१) न च वेदेषु लेट्त्वेन परिणामाद्यंगीकारेऽप्यागमवचनेषु 
तथांगीकर्तुमशक्यत्वात्तदभिमतसिद्धिः कथं संगच्छत इति वाच्यं 
तर्हीतिहासपुराणस्मृतिवाक्येष्वप्येतादृशन्यायप्रवृत्तिर्न स्यात् || न 
चेष्टापत्तिः || १५६ || 
स्तेयं कृत्वा गुरुदारांश्च गत्वा सुरां पीत्वा ब्रह्महत्यां च कृत्वा 
|| 
भस्मच्छन्नो भस्मशययाशयानो रुद्राध्यायी मुच्यते सर्वपापैः || इति 
शातातपस्मृतिवचनस्य || १५७ || 
गायत्रीजपकोटिस्तु ब्रह्महत्यां व्यपोहति || 
एकादशगुणान्वापि रुद्रानावर्त्य धर्मवित् || 
महापापैरपि स्पृष्टो मुच्यते नात्र संशयः || १५८ || 

पृ० ३२) संध्या स्नानं जपो होमो देवतानां च पूजनं || 
आतिथ्यं वैश्वदेवश्च षट्कर्माणि दिने दिने || १५९ || 
इत्यादिलोकप्रसिद्धानां प्रायश्चित्तकाण्डे 
विज्ञानेश्वरमाधवादिधर्मशास्त्रव्याख्यातृभिराचारकाण्डे च 
परिगृहीतानां वचनानां च स्वोक्तार्थे प्रामाण्यं न स्यात् || 
तस्मादुदाहरणमात्रेण न्यायस्य प्रवृत्तिरिति न भ्रमितव्यं || 
नन्वेतेषां स्मृतिपुराणादीनां 
वेदमूलकत्वाद्वेदवत्प्रामाण्यस्थापनसंभवोऽप्यागमवचनानां तथा 
प्रामाण्यं न संभवतीति चेन्न || 
वेदागमयोरेककर्तृकत्वाद्वेदाविरुद्धधर्मप्रतिपादकत्वाच्च 
निःश्वसितरूपवेदापेक्षया 
ताल्वोष्ठपुटव्यापारोच्चारितकामिकाद्यागमानामृग्वेद- 

पृ० ३३) यजुर्वेदवद्वामदक्षिणनेत्रवच्च समप्रधानत्वात्प्रामाण्यं 
सिद्धमेवेति वेदागमवचनैर्विधीयमानं कर्म शिष्टैराचरणीयमिति 
सर्वं समंजसम् || १६० || 
इति 
श्रीषट्स्थलचक्रवर्तिनिरंजनजंगमस्वरूपतोंटदसिद्धेश्वरकारुण्यप्
रसादपात्रसुधापुरस्थचन्नबसवेश्वरस्वामिविरचितवीरशैवोत्कर्षप्रदीप्
इका समाप्ता || श्रीः|| श्रीशिवाभ्यां नमः || 

Exत्र Pअगे
पृ० ३४) स्वातंत्र्यात् स्त्रीणां शिवसंस्कारकर्मण्यनधिकारः
क्रियासारे त्रयोदशोपदेशे-
नाधिकारः स्वतो नार्याः शिवसंस्कारकर्मणि|| 
नियोगाद्भर्तुरस्त्येव यदि भक्ता महेश्वरे|| ६७||
तथैव भर्तृहीनायाः पुत्रादेरभ्यनुज्ञया||
अधिकारो भवेत्येव कन्यायाः पितुराज्ञया|| ६८||
शूद्राणामन्यजातीनां पतितानां विशेषतः||
तथाऽसंस्कारजातीनां नाध्वशुद्धिर्विधीयते|| ६९ ||
तेऽप्यकृत्रिमभावाश्चेच्छिवे परमकारणे||
पादोद्प्रदानाद्यैः कुर्यात्पाशविशोधनम् || ७०||





###########   END OF FILE  #######